رجبیه

 

هو

دلا بسوز که سوزِ تو کارها بِکُنَد

نیازِ نیمْ شبی دفعِ صد بلا بِکُنَد

عِتابِ یارِ پری چهره عاشقانه بکش

که یک کرشمه تلافیِّ صد جفا بکند

ز مُلک تا ملکوتش حجاب بردارند

هر آن که خدمتِ جامِ جهان نما بکند

طبیبِ عشق مسیحا دَم است و مُشفِق، لیک

چو دَرد در تو نبیند که را دوا بکند؟(حافظ)

خداوند توفیق دهد که در این ماه رجب، نقبی به این ادعیه مأثوره بزنیم تا مگر سر از کوی یار برآوردیم! چه اینکه خداوند « یُعْطِی الْکَثیرَ بِالْقَلیلِ‌» است و اگر بخوانی اجابت می فرمایند: «یا مَنْ یُعْطی مَنْ سَئَلَهُ‌» و ما همه می دانیم و این تجربه را داریم که خداوند قدیم الاحسان است و « یا مَنْ یُعْطی مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ‌ و مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ» حتی به کسی که نخواسته و حتی به کسی که او را نمی شناسد عطا کرده.

ای کریمی که از خزانهٔ غیب

گبر و ترسا وظیفه‌خور داری

دوستان را کجا کنی محروم

تو که با دشمن این نظر داری

(سعدی)

به خودمان غره نشویم عطای الهی حتی قبل از آنی که ما استحقاقش را داشته باشیم محقق شده: « یَا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا»

البته خواستن ما کجا و خواستن اهل معنا کجا؟!

آیت الله علی محمد اژه ای (ره) از علمای اهل معنا و سیر و سلوک اصفهان و از شاگردان آیت الله شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی (ره)، پدر شهید بزرگوار علی اکبر اژه ای (از شهدای دفتر حزب جمهوری اسلامی)، است. در کتاب «خورشید: یادمان آیت‌الله میرزا علی‌محمد اژه‌ای » نوشته علیرضا صلواتی، انتشارات آرما، (ص 43) دیدم که ایشان گفته­اند:

«هر دعایی در کتابهای زادالمعاد مجلسی و کتاب حاج شیخ عباس قمی بود را خوانده ام. اگر گفته اند هزاربار، هزاربار خوانده ام. اگر گفته اند صد بار، صد بار خوانده ام. اعمالی را که پیغمبران و ائمه به طور خاص سفارش کرده اند را حداقل یک بار انجام داده ام.»

این عالم وارسته به محضر حضرت امام عصر روحی له الفدا شرفیاب و مدال رضایت ایشان را نیز دریافت کرده بود.

گر چه وصالش نه به کوشش دهند

هر قَدَر ای دل که توانی بکوش

لطفِ خدا بیشتر از جرمِ ماست

نکتهٔ سربسته چه دانی؟ خموش

(حافظ)