روزنامه کربلای پنج!

 

37 سال برای خودش یک عمر است. اما برخی اخبار و یا خاطرات کاملاً به روز و تازه است. گویی از آن روز تا حالا روزنامه کربلای 5 برای خودش چاپ می شود. 

همیشه مطالبش تازه است. هنوز حرف برای گفتن دارد. 

چون به قول شاهدان عینی درهای آسمان در کربلای 5 باز شد، تمام کربلای 5 با رزمندگانش، شهیدانش، فرماندهانش، خاطراتش و ... همه و همه آسمانی شده اند.  

و حالا به قول خواجه حافظ: 

 

یک قِصّه بیش نیست غمِ عشق، وین عجب

کز هر زبان که می‌شنوم، نامکرّر است

رؤیای صادقه

از راست: زلفعلی اصغری، نادر ضیایی، شهید علی آذری اهرنجانی، عباس مقدم

 

(به روایت عباس مقدم)

با «علی آذری» همکلاس بودم.

برای همین در جبهه هم با هم بودیم.

در یک دسته و گروهان و گردان.

آن هم گردان قاسم از لشکر 31 عاشورا

راهی عملیات کربلای 5 شدیم.

2 شب بعد از عملیات، شب در حال پیشروی بودیم.

علی یک سربند یازهرا(س) به سرش بسته بود.  

آتش دشمن بی امان می بارید.

گلوله ها صفیرکشان از اطرافمان رد می شدند که ناگاه یک گلوله دوشکا روی قلب علی نشست.

همانجا افتاد!

دستش را برد و سربند زهرا(س) را از سرش کند و با کمی خاک روی زخم قلبش گذاشت.

و همانجا تمام کرد...

و این تمام ماجرا نبود...!

«نادر علی اکبرنژاد» گویی جانش به جان علی بسته بود. او هم افتاد و شهید شد!

ما به ادامه عملیات رفتیم.

آبها که از آسیاب افتاد و تب و تاب عملیات فروکش کرد. آمدیم عقب

نمی دانم شهدا را کجا تخلیه کرده بودند که هنوز جنازه علی به سلماس نرفته بود.

پدرش سراغ بچه اش را می گرفت. می گفت علی شهید شده.

چون جنازه نیامده بود من جرأت نکردم بگویم که علی شهید شده!

اما حیرت من آنجا بود که پدرش گفت من اطمینان دارم که پسرم شهید شده. چند روز بعد از عملیات مادرش خوابی دیده بود که جیغ زنان و گریان از خواب پرید.

گفتم چه شده؟ گفت علی شهید شد. گفتم از کجا می دانی؟ گفت خودم دیدم که گلوله ای به قلبش خورد و او پیشانی بند یازهرایش را روی زخمش گذاشت!

 

علی آذری اهرنجانی متولد 13 بهمن 1348 در سلماس بود که در تاریخ 22 دی ماه 1365 در ادامه عملیات کربلای 5 به شهادت رسید.

نادر علی اکبرنژاد متولد  17 اردیبهشت 1349  در سلماس بود که در تاریخ 22 دی ماه 1365 در ادامه عملیات کربلای 5 به شهادت رسید.

مثل جابر

 

خواب در کنار دوست؛

چه خواب آرامی است!

تمام 18 سالگی اش را گذاشت تا به آرامش برسد.

و به آرامش برساند!

برای همین در وصیت نامه اش می نویسد:

«به از راه به در افتاده ­ها کمک کنید تا به راه آیند.»

درس و مشقهایش را هم با خود به جبهه آورده بود تا هم جهاد نظامی کند، هم جهاد علمی.

اما جهاد معنوی اش از هردوی اینها پیشی گرفت و «جابر سیفی» خیلی زود خود را در عملیات کربلای 5 به مولایش ابا عبدالله الحسین علیه السلام رساند تا کربلایی شود.

مثل شهدا باشیم.

مثل شهید جابر سیفی

مثل میر یعقوب

 

مثل شهید میر یعقوب ریحانی باشیم که می دانست تکلیف حالایش چیست برای همین وقتی از رشته پرستاری قبول شد، نرفت و ماند تا تکلیف جبهه مشخص شود.

مثل شهید میر یعقوب ریحانی باشیم که گفت: ‏

‏«خدایا اول پاکم کن سپس خاکم کن»‏

و خود را به نسیم رحمت الهی سپرد تا او را به پیش خدا ببرد. ‏

اول حق الناس اش را ادا کرد تا سبکبال شود

خودش می گفت در کربلای 5 رفتنی بودم اما حق الناسی به گردن داشتم.‏

حق الناس اش را ادا کرد تا سبکبال شود

تا در عملیات بیت المقدس 2 راه به آسمان باز کند.‏

و حق الله اش را حواله به شهادتش کرد تا خدا او را بیامرزد. ‏

مثل شهدا باشیم ‏

مثل میریعقوب