آشنا

 

گاهی که آقا مهدی باکری فرمانده لشکر 31 عاشورا در جمع بسیجیان به سخنرانی می ­پرداخت، برخی از برادران ناباورانه و گریان سؤال می ­کردند فرمانده لشکر ایشان است؟!

می ­پرسیدی چطور مگه؟

یکی می­ گفت آن روز پیش ما یک چایی خورد و رفت. یکی می ­گفت آمد به ما کمک کرد و رفت... و ما ایشان را نشناختیم!

از خاطرات بسیجی پیشکسوت:

اصلان دایی زاده

هفته دفاع مقدس مبارک

 

اصلان دایی زاده یکی از بسیجیان پیشکسوتی است که هرگاه زنگ نیاز جبهه به صدا درآمده او آنجا حاضر بوده و خاطرات زیادی از شمالغرب تا جنوب دارد. او متولد 1325 در ارومیه است و بازنشسته اداره آبیاری (آب و فاضلاب کنونی) است.

رفتی و نمی شوی فراموش

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

ای مرد حماسه و شجاعت

ای مرد نبرد تا شهادت

ای کوه بلند استقامت

سرباز همیشه ولایت

*

ای دفتر خاطرات یاران

ای مرهم جان داغداران

ای شاهد کوچ دوستداران

سردار سپاه پاسداران

*

ای داغ تو داغ باکری ها

شد تازه فراق کاملی ها

یاران همه در تو بود پیدا

بابا و حمید فرخی ها

*

رفتی و نمی شوی فراموش

ای عارف کرده جام حق نوش

بگشاده ز بهر وصل آغوش

رفتی و شدیم جمله مدهوش

*

حقا که «رحیم، قراجه داغی»

بی روی تو نیست میل باغی

در جان تو روشن از شهیدان

صد خاطره همچو چلچراغی

 

حسین غفاری

شنبه، 28 مرداد 1402

آقا رحیم

 

هیچ چیز مثل خبر درگذشت بهترین دوستانت در اول صبح غافلگیرت نمی کند.

سالهای دفاع مقدس آدم آماده تر بود! می شنید فلانی شهید شد، فلانی مجروح شد، فلانی ...

اما بعد از سالهای دفاع مقدس هر جا نقل محافل این بود که ما جا ماندیم از آن قافله!

حاج رحیم قره ­جه داغی از آن نیروهای مخلصی بود که با آغاز انقلاب پای خود را روی رکاب همراهی با انقلاب گذاشت. پس از پیروزی خود را وقف پاسداری از انقلاب کرد و با شروع جنگ تحمیلی جان خود را در طبق اخلاص گذاشت. در اولین روزهای جنگ خودش را به جنوب رساند و با شهیدانی چون مهدی باکری، حمید باکری، مهدی امینی و ... همراه شد.

تا پایان جنگ از یک نیروی ساده بسیجی پله های ترقی را از فرماندهی گردان تا فرماندهی تیپ رساند و با پایان جنگ در سنگر روایت نشست و از شهیدان و از حماسه های جنگ گفت.

کتاب به وسعت واژه های بی مرز تنها بخش کوچکی از خاطرات او را رقم زده است.

امروز یکشنبه 22 مرداد ماه 1402 خبر درگذشت این سردار سرافراز اسلام ما را متأثر نمود و داغ تمام شهیدان در دلمان تازه شد.

خداحافظ ای مانده از قافله

نداری ز یاران خود فاصله

سلام مرا سوی یاران رسان

نمانده ست ما را قرار و توان

 

پسر آشیخ محمود

کتاب «پسر آشیخ محمود» خاطرات و تاریخ شفاهی دکتر حسین علایی، استاد مدیریت استراتژیک دانشگاه تهران و یکی از فرماندهان دوران دفاع مقدس است. علایی در این کتاب در ابتدا از کودکی و نوجوانی خود سخن می‌گوید، در ادامه خاطراتی از حوادث قبل و پیروزی انقلاب، شروع جنگ ایران و عراق، تشکیل نیروی دریایی، دوران پس از جنگ، ستاد مشترک و ... نقل می‌کند. با توجه به اینکه علایی مدتی را به عنوان فرمانده سپاه ارومیه آن هم در دوران حساس و بعد از تعویض شورای فرماندهی سپاه و آمدن شهید محلاتی به ارومیه است، ما نگاه ویژه داریم.

در این کتاب که مجلد اول آن است و در 664 ص تنظیم شده است از ص 292 تا 371 به این وقایع ارومیه و استان آذربایجان غربی و وقایع سپاه سابق پرداخته است.

در این کتاب چند عکس جدید از شهیدان مهدی امینی و مهدی باکری که فرماندهان عملیات سپاه ارومیه در دوران علایی بودند به چاپ رسیده است.

نوکری اهل بیت

مناسبت های این ماه آن قدر زیاد است که نمی شود برای همه کاری کرد. 

حالا که اسفندماه امسال هم با ماه رجب قرین شده و به مناسبت های ملی، مناسبت های مذهبی هم اضافه شده است. 

دیروز 5 اسفند روز بزرگداشت خواجه نصیر الدین طوسی بود. که روز مهندس اعلام شده. 

یکی از دوستان پیشنهادی داد و برای مهندسی از جنس دفاع مقدس یک تصویری در فضای مجازی منتشر کردم. آن هم تصویری از شهید مهدی باکری که 25 اسفند سالروز شهادتش می باشد.

امروز هم سالروز شهادت حمید باکری بود. 

فردا هم سالروز ولادت امیرالمؤمنین علی علیه السلام است. 

دوبیت شعر قلمی کردم و در فضای مجازی منتشر کردم. 

گفتم وبلاگ هم بی نصیب از اینها نباشد:

تو زاده ی کعبه ای همین ما را بس

تو همسر کوثری همین ما را بس

سیاره ی عاشقی تو بر شمس نبی

ما را به تو نوکری، همین ما را بس 

 

 

شب یلدای ماندگان

هر شبم «یلدا» شده از فرقت سیمای تو در زمستان مانده بی رخسارت این شیدای تویا شبم را روز کن از آن جمال ماهتابیا زمستانم بهار از آفتاب کوی تو حسین غفاری