مثل سعید

می گفت:

«مسافرم، مسافر خسته ، مسافری که از چندین سال گذشته شروع به مسافرت کرده ام و حالا هم به مقصد نرسیده ­ام. »

شهید سعید خیرآبادی خود را در این دنیا مسافر می دید. برای همین مراقب بود از راهی برود که دیگران در پیروی از او به اشتباه نیفتند. برای همین در یکی از نامه هایش نوشت:

«می­خواهم بروم در حالی که دیگر جای پایی نیز به جا نگذارم. چرا که آن وقت، دیگر مسافران را به اشتباه می ­اندازم و می­ ترسم بعد از رفتن من، باز دیگران به اذیت بیافتند. می ­خواهم چنانکه هنگام شروع مسافرت نامی نداشتم به هنگام رفتن نیز [نامی] به جا نگذارم.»*

مثل شهدا باشیم

مثل سعید باشیم

و مثل سعید مسافر کوی خدا شویم...

 

* از کتاب «مسافر» مجموعه مکاتبات شهید سعید خیرآبادی

همه چیز اوست

 

...بله برادر عزیز ، پل صراط را همیشه به خاطر بسپار و منتظر باش و دعا کن که خداوند متعال به کمکمان بیاید در آنجا که خیلی محتاج هستیم. آری باقر جان ، حتما به جبهه بیا و از خداوند بخواه که شما را به شهادت از این دنیا ببرد. برادر، محتاج هدایت و حمایت و راهنمایی خداوند متعال [هستیم.]

 اللهم ایاک نعبد و ایاک نستعین اهدنا الصراط المستقیم.

آری هدایت از اوست حمایت از اوست، رهبری و راهنمایی از اوست. راه از اوست بندگی از اوست و برای اوست و همه چیز اوست فقط اطاعت از ماست که اطاعت کنیم او را و بنده شویم او را و بخواهیم او را

 

از کتاب: مسافر(مکاتبات شهید سعید خیرآبادی)، حسین غفاری، فرسار، ارومیه: 1390

 نامه کامل را در ادامه مطلب بخوانید