فیزیک نردبان آسمان
جمعه, ۳۱ فروردين ۱۳۸۶، ۰۶:۳۴ ق.ظ
و ما اوتیتم من العلم الا قلیلا ( اسرا 85)قطره علمی که بخشـیدی ز پیشمتصل گردان به دریا های خویش در بحث آموزش و پرورش علوم نظری همچون ، ریاضیات ، فیزیک ، شیمی و ... شاید چنین به نظرآید که جنبه آموزش نسبت به بعد پرورش آن نمود بیشتری داشته باشد .از مجرای خلط این موضوع ، برخی از معلمین دروسی را در حوزه تعلیم و برخی را در دایره تربیت نهاده اند . اما مبداء این اشتباهات هرچه باشد، می توان با هدف اصلی قرار دادن رسیدن انسان به کمالات و مقامات خود که فرمود : رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیندبنـگر تا چه حـد است مقــــام آدمیتمی توان در تمامی علوم مبداء علم و دانش را که ذات حضرت احدیت است به متعلمین گوشزد کرد. می توان از فراز های علمی قرآن و شگفتیهای آفرینش صحبت کرد . چه اینکه « اول العلم معرفة الجبار و آخر العلم تفویض امر الیه » (اول علم شناخت خداوند است و آخر آن سپردن اختیار بدست او). و یاد آوری این نکته چقدر در توحید شاگردان اثری مثبت دارد که بدانند « العلم نور یقذفه الله فی قلب من یشاء(بحارالانوار ج1 ص 225) و اگر کسی گدای علم است باید متقی باشد که خداوند متقین را دوست دارد.چقدر خوب است که دانش آموزان درس فیزیک در مبحث جاذبه و قوانین نیوتن سری هم به دعای جوشن کبیر بزنند و بدانند حکیم متأله حاجی ملا هادی سبزواری قدس سره در شرح «یا من استقرت الارضون باذنه» از دعای جوشن گوید :نزد «ثابت بن قره» میل کلوخ بر زمین نه برای آنست که ذاتاً طالب مرکز باشد . بلکه جنسیت سبب انضمام است و گوید اگر فرض کنیم زمین پراکنده و متلاشی شود و اجزای آن را رها کنند همه میل بسوی یکدیگر می کنند و هرجا به یکدیگر رسیدند می ایستند.و چقدر فرا گیران مشتاق دانش آموزی خواهند شد اگر بدانند پیامبرشان فرموده است :اطلبوا العلم ولو بالصین فان طلب العلم فریضه علی کل مسلم ( وسایل الشیعه ،ص27)و قرآن کریم از آنها می خواهد که سری در این عالم بچرخانند از شتر زیر پایشان تا آسمان و کوهها و زمین تا بر آنها تذکری باشد.افلا ینظرون الی الابل کیف خلقت و الی السما ء کیف رفعت و الی الجبال کیف نصبت و الی الارض کیف سطحت فذکر انما انت مذکر ( غاشیه آیات 17 تا 21) عالمی که درس خود را به اسم رب شروع کند متعلمینش علم را در راه خدمت به خلق خدا بکار خواهند گرفت . بدین سان تعلیمشان را تربیتی باشد الهی و آموزششان را پرورشی باشد خدایی. اگر معلمی در مبحث «نور» نقبی به سوره نور بزند و آیه « الله نور السموات و الارض » را برای آنها بخواند و به آنها بگوید که شما همیشه سیال در نورید و چون خداوند نور آسمانها و زمین است پس همیشه در محضر او هستید ، چقدر در انبساط خاطر آنها تأثیر گذار خواهد بود. در زبان چنین دانشجویی نیز ذکر فیزیکی جاری خواهد بود که : الهی سپاس و ستایش تورا ست که آفریننده اصطکاکی ، چه اینکه اگر اصطکاک نبود حرکت نبود.و آدمی که از این نردبان معرفتی علم بالا رود به بام انسانیت می رسد و منشاء خیرات و برکات فراوان برای جامعه بشری خواهد بود . علم های اهل دل حمالشانعلم های اهل تن اَحمالشانعلم چون بر دل زند یاری شودعلم چون بر تن زند باری شود
۸۶/۰۱/۳۱
قاداسی