ماه میهمانی خدا

آب چشمه ای بسوی ما روان است که هر کس از آن جرعه ای بنوشد به میهمانی ملکوتیان خواهد رفت و در هلهله شادی فرشتگان طنین آوای شهر رمضان الذی انزلت فیه القرآن را خواهد شنید.  کیست در این گذرگاه عمر بساط گدایی بر آستان آن رب العظیم الذی لیس کمثله شی و هو السمیع البصیر بگسترد و با خود زمزمه اللهم ادخل علی اهل القبور السرور ، اللهم اغن کل فقیر ، اللهم اشبع کل جایع، اللهم اکس کل عریان ...نداشته باشد.هان بگوش و به هوش باشید که نسیم هایی از فراسوی آسمان رو به وزیدن است که جمله جهانِ دل به یمن آن بهاری می شود و شکوفه های ایمان در وجود آدمی  شکوفا می شود.چون به وضوی عشق ،چشم خواب آلود و خاک آلودت را به سحر بشویی ، می توانی بر سر سفره اسماء حق بنشینی و به ذکر اللهم انی اسئلک من بهائک بابهاهُ و کل بهائک بهی اللهم انی اسئلک ببهائک کله اللهم انی اسئلک من جمالک باجمله و کل جمالک جمیل ... چشم در ماوراء خاک بگشایی و در اقیانوس « یا نور و یا قدوس» غرق شوی ، آنوقت دهان بر طعام خاکیان می بندی و در سر سفره عرشیان می نشینی . کیست که این همه را بداند و مشتاق « رمـضـان » نباشد .