امامزاده دیزج تکیه

بسم الله الرحمن الرحیم

روز سه شنبه مورخ 26 فروردین 1404 که به امامزاده سراج الدین دیزج تکیه رفته بودم از سنگ قبری که روی مزار است تصویر برداری کردم.

از راست آقای پرویز عقلمند، مرحوم پرویز قاسمی افشار(متوفی 1395)، حسین غفاری

 

سالها قبل(19 شهریور 1392) که با آقای پرویز عقلمند به دیدار آقای «پرویز قاسمی افشار» برای تدوین کتاب «ارومیه از دیرینه زمان تا امروز» رفته بودیم، ایشان می‌گفتند که:   

من پرویز فرزند اکبرخان، وی فرزند غلامخان، غلامخان فرزند نقی خان وی پسر قاسم خان، قاسم خان فرزند رضا قلیخان، ایشان فرزند مراد بیک قاسملوی افشار است.

نقی خان نیای چهارم این جانب قصد زیارت خانه خدا را داشته است. شبی قبل از سفر در عالم رؤیا فردی به وی چنین می گوید: «در این روستا امامزاده‌ای در دل خاک نهفته است. پیدا کردن مزار وی از حج تو واجب تر است! از فردای آن شب کاوش در روستا را آغاز می‌کند و این کار مدتی چند بطول می‌انجامد ولی بی‌ثمر می‌ماند. کاروان حج به راه افتاده و ایشان نمی‌تواند به حج برود.

سال آینده مجدداً تصمیم به زیارت خانه خدا می‌گیرد اینبار نیز همین رؤیا برایش متجلی می‌شود ولی این دفعه محل مزار را بین دو برکۀ آب برایش مشخص می‌کنند. در محل مورد نظر کاوش صورت می‌پذیرد. قبری نمایان می‌شود. پس از برکناری سنگها جسدی آرمیده مشاهده می‌شود!

به دستور نقی خان آرامگاهی در آن محل تعبیه می‌شود و ضریحی چوبین توسط استادکار مبرز مسیحی بنام استاد «گورگیز» ساخته و پرداخته می‌شود. از این به بعد ساکنان شهر ارومیه و پیرامون آن به زیارت این مزار مقدس می شتابند.»

روی سنگ مزار امامزاده نوشته شده است:

«هو الله تعالی

مرقد منور امامزاده سرادین ابن امام موسی الکاظم در قریه بلوط و در سرپشتۀ فیما بین دو رودخانه ظاهر شده اگر اینکه هر کسی بخواهد تصرف بکند آن زمین را به لعنت خدا گرفتار شود. تاریخ ...»

تاریخ دقیق پاک شده است لکن روی کلمه سنه، اعدادی شبیه 188 دیده می‌شود که اگر عدد یک را هم قبل از نقطه سنه مفروظ داریم شاید بشود گفت مثلا 1188 هجری قمری. که دورۀ قاجار را تداعی می‌کند.

پرویز قاسمی افشار (متولد 1310/11/1 وفات 1395/12/9)

چند نکته از این نوشته حاصل می‌شود:

1. اصل وجود این مقبره بر اساس یک رؤیا بوده و هنوز منبعی رجالی آن را تأیید نکرده (یا ما نمی‌دانیم.)

2. نام امام زاده سرادین است نه سراج الدین!

که البته بین فرزندان امام موسی کاظم علیه السلام در کتابهای «الارشاد» شیخ مفید، «تذکرة الخواص» سبط بن جوزی،  «المجدی فی انساب الطالبیین» ابن‌صوفی، و «جمهرة انساب العرب» ابن‌حزم اندلسی نامی از سرادین نیست. هر چند که در این کتب مجموعاً 23 پسر و 41 دختر به امام منسوب شده است.

اما گویا در کتاب «بحرالانساب» فاضل دربندی یک نفر به نام سرادین به عنوان فرزند امام موسی کاظم آمده و یک امامزاده نیز به نام هادی بن سرادین بن موسی الکاظم نیز در شهر ری است. که البته کتاب بحرالانساب را فاقد ارزش علمی و تاریخی دانسته‌اند. حتی آقای دکتر «سعید طاووسی مسرور» مدرس و پژوهشگر تاریخ اسلام و تشیع و عضو هیئت علمی ‌دانشگاه علامه طباطبایی می‌گوید فاضل دربندی کتابی به نام بحر الانساب دارد و وقتی نسخه‌های این کتاب را برای آیت‌الله مرعشی بردند، او آنها را از بین برد، زیرا با بی‌دقتی بسیاری هر چیزی را نسبت داده بود.

3. نام قریه دیزج تکیۀ امروزی سابق بر این بلوط بوده است.

حسین غفاری