ادب داود

من دانشجو بودم. می رفتم و می آمدم. داوود عبداله پور که از بچه های خوی بود، چند سالی از من کوچکتر بود. آنها در سال 65 ماندند و رفتند دوره فرماندهی. سال 66 که آمدم. داود فرمانده دسته بود. و ما هم رفتیم دسته ایشان. اما او با وجود من و چند نفر دیگر از افراد با سابقه خجالت می کشید به عنوان فرمانده دسته امر و نهی کند. سعی می کرد اجازه بگیرد. هی ما می گفتیم به سن و سال نیست به اخلاص است. او بیشتر خجالت می کشید. تا اینکه بعد از عملیات بیت المقدس 2 نشان داد که همین ادب او ، پروازش داد. روحش شاد در این ایام هفته دفاع مقدس.