خاکریزها
هو
در جریان دوران دفاع مقدس یک!، خاکریزها کاملاً هویدا بودند. آن‌طرف دشمن بود، این‌طرف ما!
تنها حربۀ دشمن در این‌طرف خاکریزها، «شایعه» بود. که گهگاه توسط تعداد انگشت‌شمار نفوذی، بر سر زبانها می‌افتاد و می‌چرخید. اما خیلی زود در سینۀ خاکریز زمین‌گیر می‌شد. ایمان و تقوای نیروها خیلی زود غلبه می‌کرد.
اما در همان دوران نیز گاه آدم موقعیت را گم می‌کرد! برای همین فرماندهانی چون شهید «همت» برای این لحظه‌ها راهبرد داشتند و آن اینکه: «هر موقع در مناطق جنگی راه را گم کردید، نگاه کنید آتش دشمن کدام سمت را می‌کوبد همان جبهه خودی است.»
در جریان دفاع مقدس دو (جنگ 12 روزه) وقتی خاکریزها کاملاً آشکار شد که یک طرف تمام کفر با نوک پیکان اسرائیل ایستاده و این طرف خاکریز تمام اسلام ایستاده با میدان‌داری ایران، از صدر تا ذیل مردم به هر بهانه‌ای پای پرچم ایستادند تا در آن اوج در اهتزاز باشد. اما بلافاصله بعد از تعلیق جنگ! موشهای اسرائیلی و آلبانیایی از سوراخ سکوهای تلفنهای همراه سربرآوردند تا نخ این تسبیح همبستگی را بجوند تا دانه‌های به هم پیوستۀ آن را بپراکنند.
بازهم باید مانند دوران دفاع مقدس یک به سجاده‌های معطر نیمه‌شب پناه برد.
شامّه را به تلاوت آیات نور تیز کرد تا بتوان تعفن نفوذ و تفرقه را شنید.
پینه‌های پیشانی نباید آدم را بفریبد.
باید از سِحر «هوش مصنوعی فرعونیان» به «خیمۀ ولایت» پناه بُرد تا آن ولی، پرده از این «وسوسه‌های شوم» بردارد.
«امام منصور» ذکر باطل السِحر «وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ»(آل عمران/139) را زمزمه می‌کند. اگر مؤمنید گوش فرا دارید که وعدۀ صادق صبح نزدیک است. «أَلَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ» (هود/81)
...وادی پر از فرعونیان و قبطیان است
موسی جلودار است و نیل اندر میان است...
گر صد حرامی، صد خطر در پیش داریم
حکم جلودار است سر در پیش داریم
«فرض است فرمان بردن از حکم جلودار»
گر تیغ بارد، گو ببارد نیست دشوار(حمید سبزواری)
حسین غفاری
دوسنبه 23 تیر 1404
