خواب عجیب یک شهید

سه روز قبل از آخرین اعزامش بود. نیمه شب بود که هراسان از خواب پرید. بلند شده بود و تمام طول اتاق را می­ رفت و می ­آمد. هی می زد روی پایش. خیلی به هم ریخته بود. گفتم چه شده ؟ گفت نمی دانی من چه دیدم! بالاخره کمی آرامش کردم تا خوابش را برایم بگوید. گفت دیدم شهید شده ام و مرا به باغ رضوان می برند. خودم هم دنبال آمبولانس می­ آمدم. کنار مزار شهدا که رسیدیم دیدم شهدا از قبرها بلنده شده و مرا می نگرند. صورت شهدا همه نورانی بود و چون ستارگان شب می درخشیدند. اما... باز روی پایش زد و آشفته شد. گریه امانش نداد گفتم اماچی؟ گفت در بین شهدا چند نفری بودند که صورت انسانی نداشتند. حیوانی بودند یا دست و پاهایشان مانند حیوان بود. چیزی را که من دیدم را نمی توانی تصور کنی. تا صبح بی قرار بود. سه روز بعد رفت. و گویا رؤیایش صادقه بود که شهادت نصیبش شد. ........................................ بعد از اینکه قضیه را شنیدم به حال و روز خود فکر کردم که اگر من هم در جبهه ناغافل تیری به من می خورد و در محضر بنیاد شهید ، شهید می شدم! در پیش خدا چگونه می شدم...(نمی خواهم نام شهید را افشا کنم و نمی خواهم بگویم که خواب حجت است، اما برای من تذکر بزرگی بود)