آزادی فلسطین

#غزه

غزه حالا دیگر تبدیل به نماد شده است.

همانطور که در طول سالهای دفاع مقدس خیلی نماد تولید شد. 

مثل دزفول!

آن زمان باران موشک بود که بر سر مردم دزفول بارید اما مقاومت کردند و ماندند و پیروز شدند. 

البته شهید هم دادند. 

در سرزمینهای اسلامی حالا غزه نماد شده است. 

نماد مظلومیت و در عین حال مقاومت

همان مقاومتها در جغرافیای ایران اسلامی در نقطه دزفول اینک وسعت جغرافیایی بزرگتری به پهنای کل دنیا پیدا کرده است. 

این وسعت نشانه هایی را به دنبال خود دارد ان شاء الله 

و این وعده ها وقتی از زبان مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای شنیده می شود لذت بخش تر می شود: 

فلسطین آزاد خواهد شد؛ در این هیچ شبهه‌ای نداشته باشید. فلسطین قطعاً آزاد خواهد شد و به مردم بر خواهد گشت و در آنجا دولت فلسطینی تشکیل خواهد شد؛ در اینها هیچ تردیدی نیست؛ اما بدنامی آمریکا و بدنامی غرب برطرف نخواهد شد. اینها همچنان بدنام خواهند بود. شکی نیست که بر اساس حقایقی که خدای متعال تقدیر کرده است، خاورمیانه‌ی جدید شکل خواهد گرفت. این خاورمیانه، خاورمیانه‌ی اسلام خواهد بود... 

زخم کودکان

من زخم‌های کهنه دارم بی شکیبم
من گرچه اینجا آشیان دارم غریبم

من با صبوری کینه دیرینه دارم
من زخم داغ آدم اندر سینه دارم

زخمهای کهنه ما خیلی کهنه تر از تولد منحوس اسرائیل است.

این داغ از آنجا آغاز شد که تعدادی از یهودی ها دربدر دنبال این بودند که پیامبر گرامی اسلام را از میان بردارند.

ما داغی اینچنینی در سال 61 هجری قمری دیدیم که سیدالشهدا در آغوشش کودک خردسالش را تیرخورده به سمت خیام برگرداند.

ما آن صحنه ها را ندیدیم اما برای داغ آن حدود 1400 سال است گریه می­کنیم.

در دوران دفاع مقدس صحنه هایی از نزدیک در بمباران شهرها از به آغوش کشیدن کودکان شهید تجربه کردیم.

اما اسرائیل روی تمام خونخواران تاریخ را سفید کرد.

او با بمبهای آمریکایی هر روز این صحنه ها را بروزرسانی می کند!

خدایا خودت آوارگی قوم بنی اسرائیل را دوباره برایشان بروز رسانی کن تا در این آوارگی بمیرند!

 

#طوفان_الاقصی

#اسرائیل_کودک_کش

#مرگ_بر_اسرائیل

طوفان الاقصی

گویی مرحوم حمید سبزواری این اشعار را برای این روزهای فلسطین سروده بود.

گویی می دانست سست عنصرانی حتی از نوع داخلی خواهند بود که چون «بانگ الرحیل» به سمت سرزمین قدس برخیزد، برخی حتی در کنار اسرائیل خواهند ایستاد و برای کشته شدگان صهیون اشک خواهند ریخت!

گویی می دانست که برخی چشمهایشان آنقدر غبار آلود است که نمی توانند موسای زمان را ببینند.

وقت است تا برگ سفر بر باره بندیم

دل بر عبور از سد خار و خاره بندیم

گاه سفر آمد؛ نه هنگام درنگ است

چاووش می‌گوید که ما را وقت تنگ است

...

فرمان رسید: این خانه از دشمن بگیرید!

 تخت و نگین از دست اهریمن بگیرید!

یعنی کلیم، آهنگِ جان سامری کرد

 ای یاوران! باید ولی را یاوری کرد

فرض است فرمان بردن از حکم جلودار

گر تیغ بارد، گو ببارد نیست دشوار

تکبیرزن، لبیک‌گو، بنشین به رهوار

مقصد دیار قدس، همپای جلودار

#طوفان_الاقصی

چهل سالگی

امسال که سال 1402 است، پایگاه ثارالله ارومیه چهل سالگی خود را تجربه می کند.

تعدادی از دوستان  در سال 1362 هر کدام به نوعی در شکل گیری این پایگاه تلاش کردند، که برخی از آنان هنوز خادم این پایگاهند و برخی نیز مانند رسول فرخی، محمد مراد طارم و براتعلی حقیقی به خیل شهدا پیوستند.

این مجموعه خیلی سریع از یک گروه دانش آموزی رزمنده به یک پایگاه مقاومت تمام عیار تبدیل شد و پس از آغاز فعالیت در مسجد سردار ارومیه به مسجد لطفعلی خان انتقال داده شد و هنوز در این مسجد منشاء اثر است. 

قرار است در نیمه دوم سال که هم اکنون در آن قرار گرفته ایم ویژه برنامه ای در این خصوص برگزار گردد. (که متعاقباً اطلاع رسانی خواهد شد) 

جنگ قبل از جنگ تحمیلی

 نشسته از راست: شهید یوسف ولی نژاد، حسن قاسمی، سید محمدحسین محمودی، رحمت حسین پور

ایستاده از راست:سیف اله کشتیبان،  مرحوم رضا فطانت

 

نباید یادمان برود که آذربایجان غربی از همان ابتدای پیروزی انقلاب درگیر جنگ با ضد انقلاب شد.

بعد هم که جنگ تحمیلی شروع شد، رزمندگان این استان هم در تامین نیروی جنوب(لشکر 31 عاشورا) فعال بود و هم در حفظ و نگهداری مرزهای شمالغرب.

یکی از این اعزامهای قبل از جنگ تحمیلی، اعزام نیروهای سپاه ارومیه به فرماندهی شهید حمید باکری به سنندج در تاریخ 11 اردیبهشت 1359 بود.

این عکس که از آلبوم خاطرات رحمت حسین پور(نشسته از چپ نفر اول) و دکتر سید محمد حسین محمودی(نشسته از چپ نفر دوم) بیرون کشیده شده، یادی است از آن دوران و آن رزمندگان.