یوسف های در چاه!

در کانال استاد رسول جعفریان یک صفحه از نسخه قدیمی دیدم که یک بیت شعری نوشته بود که تا چند ساعت مرا درگیر خودش ساخت. گشتم دیدم از اشعار عرفی شیرازی است:عرفی گله سر مکن که جای گله نیستتوفیق نصیب هر تنگ حوصله نیستهر چاه که هست یوسفی در آن استصاحب نظری لیک به هر قافله نیستمشابه این بیت شاید با زبان دیگر هم هست مثلا حافظ گفته :فیض روح القدس ار باز مدد فرمایددیگران هم بکنند آنچه مسیحا می کردیا مثلا :آنان که خاک را به نظر کیمیا کنندآیا شود که گوشه چشمی به ما کننددر هر صورت باید فکری کرد و باز به قول حافظ :پاک و صافی شو و از چاه طبیعت به درآیکه صفایی ندهد آب تراب آلوده

خواب قرضی

از راست برادر جانباز محرم مصطفوی، شهید مهدی باکری..............................................................................(داستانک)چشم­هایش کاسه خون شده بود. گویی خواب را همانجا کشته بود.همه وزن بدنش آویزان پلک­هایش بود. ابروهایش را تا وسط پیشانی­اش بالا کشیده بود تا پلک­ها روی هم نیافتد. حرف­هایی که از دهانش بیرون می ­آمدند، گاه لابلای جملات به خواب می ­رفتند و مفهوم نمی­ شد. تنها از پیش و پس کلمات می­ فهمیدیم که منظورش چیست. وضعیت بچه ­ها را در خط پی­ گیر بود. بعد از نماز صبح توی آن تق و توق نمی­دانم کی به خواب رفته بودم که بی­سیم­چی بیدارم کرد. آفتاب از زمین یک وجب بالا رفته بود. پس دو ساعتی خوابیده بودم. اما همین دو ساعت نفسم را باز کرده بود. اما «آقا مهدی» هنوز بچه ­ها را رصد می­ کرد تا به مقصد برسند. کاش می­ شد خوابم را به «آقا مهدی» قرض می­دادم!

آرامش با شهدا

آدم های بزرگ

نشسته بودم و داشتم به نامه فوق نگاه می کردم که در 25 تیرماه سال 62 شهید رسول فرخی نوشته که مسئولیت گردان دانش آموزی را بر عهده داشته است. رسول متولد 1344 است. یعنی این نامه را در 18 سالگی نوشته است. البته از زمان تشکیل بسیج دانش آموزی ایشان آنجا فعالیت داشته. آقای قربان نژاد می گفت من فکر می کردم ایشان درس نمی خواند. از بس تو دانش آموزی حضور داشت. اما دیدم آدم نخبه ای است که هم درسش ممتاز بود و هم کارهایش. همین کارها برایش سکوی ترقی در رسیدن به خدا می شود و در 13 آبان همان سال(62) در ادامه عملیات والفجر 4 به شهادت میرسد. رسول یکی از پایه گذاران پایگاه ثارالله ارومیه بود.از راست ناصر پاشاپور، عرب نجفی ، شهید رسول فرخی، شهید محمد خمسه لویی، شهید مقصود جهانگیرزاده

خوشا آن دم که نوبت برمن آیو!

اولین قطعه شهدای باغ رضوان که هنوز 3 ردیف از آن در حال تکمیل شدنه. امروز که رفتم تا این عکس را بررسی کنم دیدم در زمان این عکس هنوز مهدی امینی شهید نشده بود. این عکس مربوط به بهمن ماه 1359 است از مجموعه عکسهای آقای مختار ذوالفقاری. این سومین قطعه شهداست که برادران از راست علی ناظری و محرم تیزکار با حسرت به آخرین قبرهای که توسط جنازه شهید اکبر کاملی، سعید خیرآبادی، میر یعقوب ریحانی و ... در حال پر شدن است نگاه می کنند. (اواخر 1366) با همان حسرت ها پیر شدیم . و هنوز هم گرفتار زمینیم! خدایا ما را از شهدا جدا مفرما

مردان بی ادعا 2

معلمی که شاید هزاران شاگرد از کلاسش بهره مند شده اند. بسیاری از شاگردانش در دوران جنگ تحمیلی همرزمش شدند. و با خود او و شاگردانش همرزم شدیم. امروز بی ادعا از سالهای حضورش در دفاع مقدس، روزهای زندگی را می شمارد. حاج مرتضی جهانگیرزاده از نیروهای فعال در دوران انقلاب اسلامی و برادر شهیدان مصطفی و مقصود جهانگیرزاده و همچنین مرحوم مجتبی جهانگیرزاده.خواستم عرض ارادتی کرده باشم حضور ایشان.

نماز ظهر عاشورا + کار فرهنگی

نماز ظهر عاشورا/ مقابل مسجد لطفعلی خان/ محرم 95..............................................................................امروز که نماز ظهر عاشورا را در مقابل مسجد می خواندیم، یک عده هم در میدان امام حسین هنوز یک عده عزاداری می کردند. صدای امن یجیب شان بلند بود. العجل یا مهدی می گفتند و عبارات دیگر.با خودم می گفتم دیربازدهی کار فرهنگی همینجا معلوم است. چرا که سالهاست از آن بالا مقام معظم رهبری و مراجع و دیگران می گویند امام حسین برای نماز شهید شد. ظهر عاشورا کارها را رها کنید اقتدا کنید به امام حسین(ع) و نماز بخوانید. تازه مخاطبین همان مومنین و مسلمانان هستند. شما این کار فرهنگی را ببینید اگر مخاطب یک مخالف باشد ببین چقدر مشکل می شود. هنوز در بین همین عزاداران حسین(ع) این موضوع جا نیفتاده است. یا حسین(ع) در این روزهای بزرگ دعایمان کن ادب یاد بگیریم.

روز دهم

روز_دهم کتاب آئین ها و مراسم محرم در شهرستان ارومیه است. این کتاب به همت دوست عزیزمان حسن_سپهرفر تالیف شده و در  سال 1388 توسط سازمان_میراث_فرهنگی استان آذربایجان غربی به چاپ رسیده است. این کتاب که بصورت مصور است و کمتر دیده شده لذا اینجا بخاطر محرم معرفی کردم.

گمنامان

برای من گمنامی یعنی این که آرشیو عکسهایم را زیر و رو کردم. عکس های آزادسازی خرمشهر را هم دیدم.وقتی که با حمید باکری در آزادسازی خرمشهر بود.ولی عکسی از مهدی بخشی نیافتم.تا بگویم خدایش بیامرزد یکی از رزمندگان با سابقه دار فانی را وداع گفت. فرصتم کم بود چون عمه خدابیامرزم نیز به رحمت خدا رفت.هر دو همزمان شد.خداوند او را هم قرین رحمت کند. دوستان اگر عکسی از مهدی بخشی دارند بفرستند......................دست آقا صمد عباسی درد نکنه این عکسها را بلافاصله فرستاد:عملیات بیت المقدس، نشسته از چپ نفر دوم مهدی بخشی مجلس سومین روز فردا یکشنبه 18 مهر از ساعت 16:30 الی 18 مسجدالرسول...................................

جا مانده ها

پیشنماز: شهید محمد خباز صف اول از چپ دانش پرور، محسن رنجی ، شهید داود عبداله زاده.....................................................دیروز در حسینیه اعظم ثارالله ارومیه صبح در کنار محسن رنجی نشسته بودم و روضه خوان شروع کرد به روضه خواندن. لابلای روضه که صحبت از شهیدان شد، محسن دستم را گرفت و شدید گریه کرد. گویی تمام خاطرات جبهه و بودن در کنار محسن در یک لحظه از جلوی چشمم گذشت و دنبال آن شهیدان آمدند و ...بعد از تمام شدن روضه محسن گفت دیدی ماندیم و آنها رفتند؟!..................این جاماندن همیشه آدم را می آزارد. اما حالا که مانده ایم باید کاری برای شهدا کرد. باید کاری برای نظام کرد. .......................تصویری که همیشه برای محرم در روضه ها برای خودم می سازم جز فراق شهیدان چیزی نیست.