دلتنگی انواع دارد!
در مواقع مختلف برخی از آنها را آزموده ام.
وقتی نوجوان بودم دوری از مادرم...
وقتی جبهه بودم دوری از دوستانم ...
وقتی ازدواج کردم دوری از همسر و فرزندانم...
وقتی...
اما دلتنگی برای سردار حاج قاسم سلیمانی که یار و یاور رهبر معظم انقلاب بود...
برای حاج قاسم که تبلوری از یک مرد پرورش یافته مکتب اسلام بود...
حاج قاسمی که دوست و یار مهدی باکری بود ...
حاج قاسمی که جایش به سختی پر می شود، از جنس دیگری است.
خداوند ما را از شهدا جدا نفرماید.
نیست فرقی در میان انبیا
جمله یک نورند حول کبریا
میلاد حضرت مسیح بر برادران عزیز مسیحی همچنین بر عموم مرد جهان مبارک باد.
امروز سالروز عملیات کربلای 4 است.
هرچه بگویند دیگر فرقی نمی کند!
چون شهدا رفته اند
و در میانه خون خدای خود را ملاقات کردند.
گاهی در تحقیقات آدم با چه چیزهایی که مواجه نمی شود.
هنوز از جنگ 30 سال می گذرد و ما اینگونه مصیبت داریم.
ما آدمهایی که خودمان جنگ را دیدیم.
نظرم در مورد ثبت وقایع است.
در مصاحبه هایی که داشتم برای درج مطالب در مورد نقش اداره راه در دوران دفاع مقدس، وقتی موضوع به انهدام پل فلزی سردشت رسید دیدم یکی می گوید:
پل فلزی سردشت
دیگری: پل ربط
دیگری پل بریسو
وقتی به گزارش های سال 61 مراجعه کردیم دیدم یکی نوشته: پل کلته
دیگری پل گل تپه!
تازه این پل روی رودخانه است که الان روی نقشه های گوگل به زاب کوچک معروف است ولی در نقشه های نظامی سال 1377 رودخانه گلاس درج گردیده است.
ناچارا به دوستی زنگ زدم و گفت از فلان دوست مشترکمان بپرس که الان مدیریت کردپرس را بر عهده دارد به نام آقای هادیفر.
ایشان گفتند در بالا و پائین این پل دو روستا قرار دارد که یکی قولته (در برخی نقشه ها قُلته) است و دیگری بریسو و چون درست سر سه راهی ربط قرار دارد لذا به هر سه اسم خوانده شده است.
لذا به نظر می رسد درج گل تپه یا کلته از اشتباه گویش گوینده و یا شنونده در ثبت گزارش بوده باشد.
در لابلای تحقیقات آدم به مطالبی بر می خورد که شاید ربطی به تحقیق در دستت نباشد اما در جای دیگری کاربرد پیدا می کند.
در میان پرونده یکی از نیروهای قدیمی اداره راه برای پیدا کردن اسامی مدیران کل از روی احکام کارگزینی بودم که یک نامه از ساواک نظرم را جلب کرد و آن اینکه نشان می داد در سال 1340 آقای «پرویز افسر» رئیس اداره سازمان اطلاعات و امنیت آذربایجان غربی(استان 4) بوده اند.
هر چند در اسناد قیام پانزده خرداد به روایت اسناد ساواک نیز نامه هایی از ایشان دیده می شود که در سال 1342 نیز ایشان همچنان در ساواک استان بودند.
وقتی این سند را به دوست پژوهشگرم آقای خردمند نشان دادم ، رفت و یک کتاب قدیمی آورد به نام «تاریخ ژاندارمری ایران» که نویسنده اش پرویز افسر بوده و در سال 1332 در قم انتشار یافته است. که برایم جالب بود.
حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج
فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست
از 15 سال پیش که در میهن بلاگ مطالب خرد و کلان خود را می گذاشتم، مورد استقبال دوستان قرار گرفتم.
مطالبم بیشتر در حوزه دفاع مقدس و گاه روزنگاری و گاه پرداخت ایده های شخصی بود.
تا اینکه میهن بلاگ از فردا بساطش را بر می چیند.
ناگزیر اینک در اینجا خواهم نوشت.
یاعلی
