مدیر کل اسبق

دیروز در پی همان تحقیقات تاریخی ام ملاقاتی با آقای حسن نعمت مدیر کل اسبق آموزش و پرورش مابین سالهای 63 تا 65 داشتم. بعد از شنیدن صحبت هایش از آلبوم عکسها چند عکس را انتخاب کردم .که این چند عکس اعزام به جبهه نیز جزو آنها بوداعزام همکاران آموزش و پرورش بخشی از همان پروژه نقش آموزش و پرورش در دفاع مقدس وچقدر از این عکسها در دور و بر ماست و ما نمی توانیم و یا به عبارت دیگر نتوانسته ایم هنوز آنها را جمع آوری کنیم. در بین این آدمهای اعزامی آقای آهنین قوه و آقای لقایی فر را شناسایی کردیم بقیه را نه.یکی هم که آقای اکبرزاده که پرچم لبیک یا امام را گرفته.من و آقای حسن نعمت

گمنامی

پشت سر این شهدای گمنام در حال تشییع خودم بودم. دیدم گمنامی چقدر سخت استما که عادت کرده ایم جلوی چشم همه باشیم. در صف اول بایستیم دوربین عکس ما را برداردهمه ببینند ما هم آمده بودیم و ...ما که به این مسایل عادت کردیم ، در ذهنمان به تشییع جنازه خود هم فکر می کنیم و با خود می گوئیم استاندار و فرماندار و شهردار و بقول این مداحان سر قبرستان : مقامات کشوری و لشکری می آیند برای تشییع ما و در ذهنمان خودمان را چقدر پر طمطراق راهی قبرستان می کنیم ....خدا وکیلی جواب این سوال برایم سخت است که از خود پرسیدم :حاضر بودی جای این چند تکه استخوان بودی ؟برای همین است که می گویم گمنامی سخت است.و ریا چقدر آسان!خدایا ما را از فریب زخارف دنیااز نام و نشان دنیا برحذر دار

دایی رفت

علی خان جوانمرد، دایی بنده دیروز عصر حوالی ساعت 5 عصر چشم از جهان فروبست. علیخان متولد 1309 بود. خدایش رحمت کند. 6 سال زمینگیر بود و روی تخت دراز کشیده بود. دیروز عصر به آرامش ابدی رسید. روحش شاد.خداوند مادرم را هم بیامرزد. مادرم با هم 9 خواهر و دو برادر بودند. دیروز در منزل دایی دیدم از آنها فقط 4 خواهر مانده بود. همه ما در انتظار رفتنیم. استاد ما می فرمود یکی از تفسیرهای این بیت حافظ همین اعلان آماده باش مرگ است:مرا در منزل جانان چه  امن عیش چون هر دم جرس فریاد می دارد که بربندید محملها

تشریح وضعیت سوریه

دیشب 95/5/4 بعد از اقامه نماز مغرب و عشا برنامه هفتگی روزهای دوشنبه  پایگاه ثارالله با حضور پیش کسوتان و جوانان پایگاه برگزار شد. پس از قرائت قرآن توسط یکی از اعضای جوان پایگاه، آقای تمایل برنامه های آتی پایگاه را تشریح نمود. ایشان با اشاره به نمازهای جماعت مسجد لطفعلی خان و حضور اعضای پایگاه در آن اعلام نمودند که نماز جماعت اولویت اول پایگاه ثارالله است. وی در ادامه تشریح برنامه های تابستانی پایگاه حضور جوانان را در کنار پیش کسوتان پایگاه و رزمندگان دوران دفاع مقدس را یک ظرفیت بسیار خوب توصیف نموده و از تمام نیروها با توجه به تهدیدات منطقه ای خواستند تا فردی فکر نکنیم، جمعی فکر کنیم و هرگونه موارد مشکوک که در دور و برما اتفاق می افتد را به نحوی از انحا گزارش کنیم. سپس از آقای مهندس نقی کریمی که از رزمندگان سالهای دفاع مقدس بوده و هم اینک نیز تجربه های خود را در سوریه بکار می گیرد را دعوت نمودند تا وضعیت سوریه را برای اعضا تشریح مایند.مهندس کریمی ابتدا به وضعیت فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی سوریه اشاره ای کردند و اعلام کردند که برخلاف تصور برخی، سوریه از نظر دارا بودن زیرساخت های اقتصادی و فرهنگی مثل دانشگاه و شهرک های اقتصادی در وضعیت بسیار خوبی بود و دارای مزارع سرسبز فراوانی بود که بعد از خیزش و بهار عربی که متاسفانه هرکردام از کشورهایی مثل مصر،لیبی و ... با دسیسه های غرب به شکست انجامید. بحرین و یمن به آن روز افتادند و عراق که درگیر است و نهایتا سوریه را نیز با آموزش و اعزام گروه های تکفیری به این حال و روز انداخته اند.نکته اساسی که آقای کریمی به آن اشاره کردند این بود که جبهه تکفیرها بخصوص داعش در حال تسخیر نمادهای اسلامی و دوران دفاع مقدس ماست تا با نشان دادن کریه و زشت خود هم این نمادها را از بین ببرند و هم اسلام را بدنام کنند.پس از پایان سخنان مهندس کریمی ، به سوالات اعضای پایگاه پاسخ داده شد.

ریا کی ظهور می کند!

این کارنامه متعلق به سال 1328 می باشد.این چند سوالی که از اولیای دانش آموز شده توجه مرا به شدت جلب کرد. و آن اینکه از ولی دانش آموز در هر سه ماه سوال می شود:1. مرتباً نماز می خواند یا نه؟2. اخلاق و رفتارش در منزل رضایت بخش است؟3. در منزل وظایف مربوط به مدرسه را عمل می کند یا نه ؟4. از پیشرفت تحصیلات فرزند خود راضی هستید ؟5. سر وقت در منزل حاضر می شود؟این در زمانی است که چیزی به نام امور تربیتی یا معاونت پرورشی وجود ندارد. این سوالات در کارنامه دانش آموز سال سوم دبستان از ریاکاری و کیسه دوختن از مذهب هم نیست. نگاهی آموزشی و تربیتی آمیخته در هم است. همان چیزی که ما می گوئیم پرورش جدای از آموزش نیست. اما وقتی حالا نگاه می کنی می بینی برخی دانش آموزان را به نماز جمعه می برند که تنها عکس بگیرند و گزارش تهیه کنند. وقتی نان وابسته به نشان دادن شکلکی از مذهب می شود آنگاه ریا ظهور می کند.

قهقهه مستانه

عکس خوش خنده اش که به دستم رسیدتصمیم گرفتم به چند تن از دوستانش که در فضای مجازی هستند، ارسال کنم.آدم که به عکس نگاه می کنه دلش وا میشه بی هوای همه چیز به چند نفر فرستادم. امروز که تلفنم را چک کردم دیدم یکی از دوستان نوشته :سالگرد عروج ملکوتی سردار اسلام ...دوباره به تاریخ شهادتش نگاه کردم دیدم ای دل غافل امروز سالگرد این عزیزه البته سالگرد شهادتش. بعد از این تا شهریور در ارتفاعات تپه سبز در سردشت مهمان خاک بود تا اینکه جنازه اش تخلیه شد و به ارومیه آمد و به خاک سپرده شد.روحش شاد

پس کوچه های خاطرات !

گاهی خاطرات خیابان دارد.گاه کوچه.گاهی هم پس کوچه!برخی خاطرات خیلی رسمی هستند. چارچوب دارند. برخی در خودسانسوری می ماند.برخی بدآموزی دارد. برخی را نمی شود چاپ کرد باید مخاطبش باشد و شفاهی گفت...در هر صورت خداوند پدر حاج حبیب نجف پیر را بیامرزد. زنگ زد و گفت حاج اژدر از اردبیل آمده شب بیائید باغ ما، خانوادگیچند نفر محدود آمده بودندپورولی، آدم عارف، جهانبخش و مناز خانواده خودشان هم حاج مجید و حاج باقر و دامادهایشاناز اول ملاقات تا ساعت رفتن آنقدر در پس کوچه های خاطرات گشتند که گویا دوباره رفته بودیم منطقه.لابلای صحبت ها از حماسه هایی صحبت به میان آمد که لم یلد و لم یولد!!آدم هایی که مثلاً از دورافتاده ترین جای پارس آباد مغان آمده بوده ولی معنویت و شجاعتش چیزی کمتر از آدمهای سرشناس نبوده. با همان مظلومیتشان هم به شهادت رسیده بودند. الان هم گویی لم یکن شیئا مذکوراخداوند روح همه آنها را قرین رحمت فرماید.

نقش آموزش و پرورش در دفاع مقدس

اعزام ارومیه  وقتی در سال 61 برای اولین بار جبهه رفتم دانش آموز سال دوم هنرستان بودم. سال 64 وارد تربیت دبیر فنی شدم و این یعنی معلم شدم! حالا بعد از چندین سال آموزش و پرورش می خواهد نقش خودش را در دفاع مقدس پیدا کند! هر چند دیر. اما در خور تحسین است. در این سالهای بعد از انقلاب، خصوصا در شهرستانها عجیب ما فرصت سوزی داریم همراه با سند سوزی!! هر مدیری که می رود، مدیر بعدی ادعا دارد که ویرانه ای تحویل گرفته و مدیر قبلی دزد بوده و ... لذا تمام آثار مدیر قبلی را بکلی پاک می کنند. یعنی پیدا کردن سوابق صد سال پیش راحت تر از پیدا کردن 10 سال پیش شده است. با تمام این اوصاف در جلسه این موضوع ما را هم دعوت کرده بودند . من همراه خودم پیش نویس زیر را بردم و حرف زدم. گفتم شاید به در وبلاگ نیز بخورد. اگر دوستان چیزی می توانند به آن اضافه فرمایند:  نکات قابل توجه عناصر اصلی برای پرداخت به آنها: 1.    معلم(تعداد شرکت کننده در جنگ، تعداد شهید، مسئولیت­ها و ...) 2.   کارمند(تعداد شرکت کننده در جنگ، تعداد شهید، مسئولیت­ها و ...) 3.   دانش­آموز(تعداد شرکت کننده در جنگ، تعداد شهید، مسئولیت­ها و ...) 3.1.                  دانش­آموزانی که معلم شده­اند. 3.2.                  دانش­آموزانی که در منطقه مدرک تحصیلی گرفته­اند. 4.   کتاب درسی 4.1.                  پرداخت فرعی به کتاب درسی چون کتاب­ها در سطح ملی است. 5.   فضای آموزشی 5.1.                  لیست فضاهای در اختیار جنگ قرار داده شده(مانند مجتمع شهید بروجردی، دبیرستان سپاه و ...) 5.2.                  فضاهایی که از سوی خود آموزش و پرورش اختصاص به رزمندگان داده شده (مجتمع­های ایثار گران، مدارس شاهد و ...) 5.3.                  فضاهای آسیب دیده از جنگ یا بمباران­های هوایی قالب و موضوعاتی که می­ شود استفاده نمود: 1.   خاطرات 1.1.                  مکتوب 1.2.                  شفاهی 2.   عکس 3.   اسناد 3.1.                  مأموریت­ها 3.2.                  نامه­ها 3.3.                  مکاتبات اداری 3.4.                  بخشنامه­ها 3.5.                  اطلاعیه­ها (مانند زمان برگزاری امتحانات، تاریخ اعزام و ...) 4.   اسامی مدیران کل و نواحی و مدارس در امور رزمندگان و کارهای انجام شده 5.   آدرس و نام مدارس رزمندگان 6.   مستندات کسر حقوق برای جبهه 7.   موضوع اعزام 20% کارمندان به منطقه تعاملات بین دستگاهی: سپاه، هلال احمر، بسیج (تاریخچه بسیج دانش­ آموزی، پایگاه­های اداری، ...) و ...

خواب عجیب یک شهید

سه روز قبل از آخرین اعزامش بود. نیمه شب بود که هراسان از خواب پرید. بلند شده بود و تمام طول اتاق را می­ رفت و می ­آمد. هی می زد روی پایش. خیلی به هم ریخته بود. گفتم چه شده ؟ گفت نمی دانی من چه دیدم! بالاخره کمی آرامش کردم تا خوابش را برایم بگوید. گفت دیدم شهید شده ام و مرا به باغ رضوان می برند. خودم هم دنبال آمبولانس می­ آمدم. کنار مزار شهدا که رسیدیم دیدم شهدا از قبرها بلنده شده و مرا می نگرند. صورت شهدا همه نورانی بود و چون ستارگان شب می درخشیدند. اما... باز روی پایش زد و آشفته شد. گریه امانش نداد گفتم اماچی؟ گفت در بین شهدا چند نفری بودند که صورت انسانی نداشتند. حیوانی بودند یا دست و پاهایشان مانند حیوان بود. چیزی را که من دیدم را نمی توانی تصور کنی. تا صبح بی قرار بود. سه روز بعد رفت. و گویا رؤیایش صادقه بود که شهادت نصیبش شد. ........................................ بعد از اینکه قضیه را شنیدم به حال و روز خود فکر کردم که اگر من هم در جبهه ناغافل تیری به من می خورد و در محضر بنیاد شهید ، شهید می شدم! در پیش خدا چگونه می شدم...(نمی خواهم نام شهید را افشا کنم و نمی خواهم بگویم که خواب حجت است، اما برای من تذکر بزرگی بود)

عید فطر

عید سعید فطر بر تمامی مسلمین جهان مبارک باد